A Sala II do Tribunal Supremo (TS) anulou a condena imposta en xullo de 2017 ao alcalde de Palas de Rei, Pablo José Taboada Camoira, e ao exalcalde da mesma localidade, Fernando Alfredo Pensado Barbeira, xunto a outras sete persoas, por delitos de acoso laboral a unha secretaria municipal e/ou prevaricación administrativa.
O TS estima o recurso destes nove acusados por vulneración da presunción de inocencia, e absólvelles dos delitos polos que foron xulgados, manténdose a absolución das outras dúas persoas que tamén foron acusadas e que xa foron absoltas pola Audiencia de Lugo.
Respecto ao delito de acoso laboral, o tribunal indica que os requisitos para declaralo probado son: a) realizar contra outro actos hostís ou humillantes, sen chegar a constituír trato degradante; b) que tales actos sexan realizados de forma reiterada; c) que se executen no ámbito de calquera relación laboral ou funcionarial; d) que o suxeito activo se prevalga da súa relación de superioridade; e e) que tales actos teñan a caracterización de graves. En relación á necesidade de superioridade xerárquica, indica que dos cinco acusados por este delito, tres eran inferiores xerárquicos da denunciante.
E en canto aos feitos atribuídos aos superiores xerárquicos da denunciante (os dous alcaldes acusados), non pode ser constitutivos dun delito de acoso laboral en tanto se reducen a convocar comidas de irmandade con obxecto de suavizar a situación de fricción laboral que xurdira.
A Sala agrega que os demais aspectos fácticos, carecen da entidade que require o tipo penal, debido a que deben consistir en realizar actos hostís e humillantes, reiterados e graves. E non se pode deducir máis que unha situación laboral tensa, da que todos os implicados son responsables. En canto ao delito de prevaricación administrativa, o Supremo considera que non concorre o tipo subxectivo, xa que se esixe obrar «a propósito», é dicir, actuar con conciencia de estar a ditar ou acordando unha resolución ou acto administrativo arbitrario, o que impide o dolo eventual, esixíndose o directo.
No caso examinado, a sanción que se acorda en pleno municipal (de destitución da secretaria municipal), a parte de non constar a advertencia de ilegalidade do secretario, existía, pola contra, un informe do Director Xeral da Administración Local da Xunta de Galicia, que, ante as dúbidas expresadas polo Alcalde, non soamente informaba senón suxería tal sanción, como terminación do expediente disciplinario aberto á Secretaria municipal, logo non pode deducirse ese requisito do tipo subxectivo, o obrar «a propósito» da súa ilegalidade e arbitrariedade, que se constata na sentenza recorrida, sinala a sentenza.
