Un ano mais, e con este serán 10, desde a Asociación Si, hai saida, alertamos sobre a falta de prevención e a desprotección aínda maior a que xa se ven expostas habitualmente as vítimas de violencia de xénero e as súas fillas e fillos, xustamente cando mais o precisan, por mor do período vacacional, unha das épocas na que o seu nivel de risco aumenta considerablemente polas circunstancias que adoita implicar.
O intercambio de menores entre proxenitores que xa non conviven e para os que esta situación é motivo de conflitos, o aumento de horas de convivencia entre parellas nas que xa existe unha situación de violencia de xénero, o maior consumo de alcohol ou mesmo doutras sustancias que potencian a agresividade, principalmente nas datas festivas, as xuntanzas familiares, fonte, en moitas ocasións, de crispación, etc ,etc, son, entre outros, algúns dos factores que fan que o repunte da violencia machista sexa un feito constatado, malia que a Delegada de Violencia de Xénero tivera, hai unhas semanas, a desvergoña de manifestar que isto é algo que aínda van estudar, deixando en evidencia o seu mais que patente descoñecemento, e, porén, do Ministerio de Igualdade, da realidade da violencia de xénero.
Malia isto, os xa non moi abondosos recursos para a protección e asistencia das mulleres vítimas da violencia machista, son, durante os meses de Xullo e Agosto, practicamente inexistentes.
As Ufam (Unidade de Familia e Axuda a Muller) baixo mínimos, xa que os axentes que collen vacacións non son substituídos , ou directamente baleiras desde os Venres pola tarde, durante todas as fins de semana, e por suposto, pontes e días festivos, CIMS pechados polas tardes, algo isto xa habitual, pero con menos persoal, Puntos de Encontro Familiar que pechan parte do mes de Agosto, xustamente cando mais precisos son, unido ao feito de que o mes de Agosto é xudicialmente inhábil, paralizándose, porén, todos os procesos, é o desolador panorama que lles agarda a estas mulleres e aos seus fillos ao longo de 2 meses nos que non lles queda mais opción que tentar conservar a esperanza de que non lles suceda nada irreparable.
Malia isto, e que, desde hai xa semanas que estamos a ver como desde o Goberno se están a adoptar medidas de prevención e nos están a proporcionar unha serie de pautas ante posibles incidencias que se poden dar durante estas datas para tentar evitar roubos nos domicilios baleiros, estafas nos destinos vacacionais, posibles accidentes de tráfico, etc, etc, a violencia de xénero é totalmente esquecida, nada se vai facer, ningunha medida de prevención se vai a adoptar, malia que o nivel de risco medra exponencialmente, e isto en plena campaña electoral, o cal nos deixa claro cal é a preocupación, a concienciación reais que existen no noso país, no noso eido político e social en canto a violencia de xénero, que está a pasar de ser un delito de segunda ou mesmo terceira categoría a practicamente invisible, malia ser o que mais vidas se cobra.
Naturalmente, Lugo non é a excepción, e a isto temos que engadirlle a nula colaboración policial que, a lo menos no que a Si, hai saída atinxe, vimos sufrindo desde o ano 2017, xa que, ata esas datas, ante o inminente comezo das vacacións se nos informaba dos recursos cos que podíamos contar e a quen nos podíamos dirixir no caso de ser preciso, como algunha vez sucedeu, xa que, lamentablemente, non somos do agrado do actual responsable, que, en contra do que, entendemos, debería priorizar, que é que esta é unha loita conxunta, na que a unión e a profesionalidade son fundamentais, ou así debería ser, en beneficio das vítimas , opta por antepoñer as súas simpatías persoais, algo isto, na nosa opinión, que tampouco beneficia a Institución que representa.
Asociación Si, hai saída
