A Asociación Si, hai saída alerta do previsible aumento de violencia de xénero na Semana Santa, así como da falta de prevención e maior desprotección das vítimas cando mais risco corren.
Desde a Asociación Si, hai saída, un ano mais, lamentablemente, queremos manifestar, a nosa cada vez maior preocupación e lanzar unha mensaxe de alerta ante o mais que previsible
aumento de casos de violencia machista durante a Semana Santa, así como da falta de prevención, e maior desprotección ante a notable redución de recursos cando precisamente
son mais necesarios, expoñendo as vítimas e, en moitos casos, aos seus fillos e fillas, a un risco aínda maior do que xa corren habitualmente.
Cando a Semana Santa xa fixo acto de presencia, e para moitos o Venres, 31 de Marzo, comezará unha semana de lecer, desde hai xa días, desde os diversos ámbitos pertinentes están a darse unha serie de pautas, así como a implementar recursos para evitar posibles e desagradables incidencias.
Consellos para evitar roubos nos domicilios baleiros nestes días, para reducir ao máximo os posibles accidentes de tráfico, desde o eido do consumo coa finalidade de paliar posibles
incidencias nos destinos vacacionais, etc, etc.
En resumo, prevención, así como reforzo nos recursos para poder levala a cabo.
E, de novo, a violencia de xénero está a ser a esquecida, algo mais grave se cabe nun ano no que as cifras de vítimas de violencia machista son cada vez mas arrepiantes e todo apunta a que imos bater un tráxico récord sen que se mova nin un so dedo para tentar evitalo.
Intercambio de menores por mor do período vacacional, aumento de horas de convivencia en parellas con conflitos, mais saídas que case sempre leva consigo maior consumo de alcohol
ou, nalgúns casos, mesmo doutras sustancias, contribúen que a Semana Santa sexa unha auténtica bomba de reloxería no que atinxe a violencia de xénero.
Malia isto, desde as FCSE non soamente non se tomará ningún tipo de medida de prevención, se non que as Ufam, unidades específicas neste eido ficarán practicamente baleiras por
non dicir totalmente, agás un número ínfimo de axentes que deberán estar localizables telefónicamente, desde o Venres, 31 de Marzo, ata o Luns 10 de Abril, ou dito doutro xeito,
nas mencionadas datas non haberá nas Comisarías persoal especializado neste tipo de delito,claramente considerado de menor entidade malia as vidas que se cobra, que non deixa
de medrar.
E isto no mellor dos escenarios, xa que, malia que ata o Xoves, 4 de Abril, a semana é, a todos-los efectos, laborable, moito persoal comezará as súas vacacións o vindeiro Venres
31 de Marzo, un dereito que, evidentemente teñen e lles recoñecemos, pero non a costa de arriscar vidasnon substituíndo os axentes ausentes de xeito que se poida garantir unha
correcta e eficaz protección as vítimas que, por desgraza, a precisen.
E todo isto sucede mentres desde o Ministerio de Igualdade se lapidan miles e miles de euros en campañas de dubidosa eficacia, por non dicir ningunha en tanto non se acometa o problema
desde a raíz e nos sorprenden case cada día cun despropósito tras outro, preocupándose, eso si, dos casos que lles garante sona mediática, principalmente se a vítima é coñecida ou
pertence ao eido do “famoseo” e un Ministerio do Interior que, malia ter unha responsabilidade directa neste tema, semella facer caso omiso.
Tampouco as diferentes formacións políticas semella preocuparlles,malia que non dubidarán en utilizar a violencia machista, as súas vítimas, nas súas campañas de cara as vindeiras
eleccións, como sempre fan.
O mesmo se pode dicir de moitos colectivos “feministas”, que non dubidan en berrar e manifestarse cando aparecer na foto ou nos medios está garantido, e igualmente ante casos
mediáticos, pero que xa o de enfrontarse a realidade e chamarlles as cousas polo seu nome é outra cuestión.
Antisistema, si, pero prácticas, tamén, que hai que vivir, e o mellor que se poida.
Sempre, no caso de suceder algo irreparable, quedará o recurso das concentracións, dos minutos de silencio,do chío da ministra, ou non, segundo teña o día, e de continuar gastando
miles de euros en “estudos” e campañas que maquillen o que xa sabemos, que a violencia de xénero é considerado un delito secundario, pero unha ferramenta imprescindible que se
utiliza sen escrúpulos para acadar votos e poder, conservar ou chegar a ocupar despachos, e encher cada vez mais petos.
Non hai perdón, nin xustificación.
Asociación Si, hai saída.
