Gustaríame ter confianza no ferrocarril, pero non me dou convencido de que axiña vaia ser factor importante para o progreso das terras lucenses. Fun viaxeiro de tren antes ca automobilista, cando ir a Madrid era como unha peregrinación laica á Universidade, e a viaxe levaba case medio día. E aínda despois, xa conductor, viaxaba en ferrocarril pola noite para chegar a Madrid e traballar durante o día, volvendo no tren a noite seguinte.
O tren foise anquilosando, e pola mellora de estradas, independencia nas viajes, e aproveitamento do tempo, fomos moitos os que eliximos ser conductores, sen depender de horarios dictados por outros. Pero andando o tempo, os custos dos vehiculos e combustibles, riscos, peaxes de autopistas e os que se anuncian para as autovías, foron facéndonos ver que estabamos a despreciar un medio de transporte que podía ser seguro, barato e rápido. E nesas estamos.
A chegada do Ave a Ourense veu poñer de manifesto o atraso da nosa cidade, xa que de Madrid a Ourense chégase en case o mesmo tempo que leva de Lugo a Ferrol. E a satisfacción de saber que a Galicia sur está perfectamente conectada co resto de España, contrasta coa dúbida de que a alta velocidade veña agora cara a nós cando se supón que vai ter máis forza conectar primeiro con Vigo, dalí a Santiago, Coruña, Ferrol… e Lugo pode quedar a velas vir.
As autoridades lucenses participaron entusiasmadas na chegada do Ave a Ourense, remate dunha obra que levou dexaseis anos. A min, quizais por ignorancia, o feito non me provoca entusiasmo, nin siquiera confianza. Eso si: ardo en desexos de ter que rectificar a miña postura.
