Atribúese a Cabanillas a frase de “Gañamos, pero aínda non sabemos quen”, agora de actualidade para os que seguimos a política a través dos medios: O P.P. venceu cunha diferencia de 14 escaños sobre o seguinte clasificado, pero parece ter perdido por non gañar por goleada. O PSOE, con 14 menos que o PP, declárase gañador. E para complicar a situación, Sumar, cuarto clasificado, considérase forza gañadora por matrimoniar co segundo clasificado e formar un tandem que, se consegue outras difíciles alianzas, venza nesta segunda volta das operacións matemático-políticas.
A afirmación de Don Pío sería hoxe complicada, xa que por principio varias forzas decláranse incompatibles coa forza máis votada, e algunhas delas pretenden cobrar do segundo importes imposibles de conceder sen romper a baralla, falándose de indultos e referendos de independencia, chegando ao sarcasmo á posibilidade de que o apoio que Sánchez pretende dependa do fugado Puigdemont.
Algúns dos que, coma min, no entenden de política e pretenden aplicar o sentidiño, coidan que, se entre o PP e Vox hai tanta diferencia como entre o Psoe e os independentistas, e moita máis ca entre o PP e o Psoe, o ideal e lóxico sería que o PP e o Psoe achegasen posturas, pactasen programas e conseguisen unha maioría representativa, estable, útil, que gobernase conscientemente, fixese os cambios precisos na Constitución na que os dous partidos cren e respectan e deixasen contenta á inmensa maioría do país. Pero os que opinamos que a xuntanza sería a perfección política, seica non nos decatamos de que a política parece rexirse por razóns que non responden ao sentidiño nin á razón.
