Segundo o Sindicato Labrego Galego, as granxas de leite galegas deixaron de ingresar 47 millóns de euros durante os meses de abril, maio, xuño e xullo; os mesmos meses que se toman como referencia para calcular as axudas.
“Se ampliamos o período dende abril até a actualidade, as perdas elévanse a 82 millóns de euros. Son cálculos realizados a partir de datos como o prezo necesario para cubrir os custes de produción, amortizacións e salarios nunha explotación media galega que ofrece a Rede Nacional de Granxas Típicas (Rengrati) do Ministerio de Agricultura”.
Dende o SLG indican que ese prezo mínimo que establece o Rengrati é de 0’349 euros. Sen embargo, o prezo medio ponderadoena Galicia para os meses sinalados, segundo o Observatorio do Sector Lácteo, foron de de 0’288 € en abril, 0’284 en maio, 0’279 en xuño e 0’276 en xullo; estando as entregas totais da comunidade galega en cada un deses meses ao redor das 175.000 toneladas, segundo datos do Fondo Español de Garantía Agraria.
“Se calculamos os cartos que ingresaron as granxas galegas segundo o prezo medio percibido, e os cartos que terían ingresado de percibir o prezo necesario para facer a actividade rendible segundo a Rengrati, os produtores e produtoras de leite na Galizaperderon case 12 millóns de euros por mes”.
“Á vista destes datos, o orzamento para dotar a axuda de minimis ofrecida polo Ministerio de Agricultura para as granxas de leite que menos perciben polo leite é absolutamente insuficiente, xa que só hai consignados 20 millóns de euros, dos cales, segundo o propio Ministerio, o 80% (16 millóns) serán para as granxas galegas. Dende un punto de vista xeral, estas axudas non chegan nin para cubrir 2 meses de perdas no noso sector produtor”.
“Indo ao miúdo, o Ministerio de Agricultura nin sequera cumpre as axudas prometidas no BOE, que consisten en dar 300 euros por vaca a aquelas explotacións que cobrasen por baixo dos 0,259 euros no segundo cuadrimestre de 2015, e de 110 euros por vaca para as que ingresasen menos de 0,285 euros por litro. En ambos casos, o tope a cobrar está fixado no BOE en 10.000 euros. Sen embargo, tras comprobar a listaxe de persoas beneficiadas, descubrimos que as de maior intensidade de axuda están a cobrar 233 euros por vaca, cando en teoría deberían cobrar 300; e 85,40 euros ás que deberían cobrar 110. En canto á contía máxima a percibir de 10.000 euros, a granxa galega que máis cobrará vai ingresar 7.765 euros”.
Ademais de insuficientes, sinalan que estas axudas non chegarán a todas as granxas galegas que están a atravesar dificultades, xa que a Consellaría de Medio Rural cifrou en 2.571 as explotacións en Galicia que cobraron en xullo por baixo dos 26 céntimos, “mentres que a axuda de 233 euros por vaca só vai chegar a 1.882 granxas segundo o propio Ministerio de Agricultura”.
Cando a ministra Tejerina fixo públicas estas axudas, dende o Sindicato Labrego Galego denunciaron que eran “meros parches paliativos que non solucionaban nin esta crise nin outras futuras, xa que para nós a única maneira de enfrontar o problema dos prezos no sector lácteo é lexislar para que ningunha granxa poida cobrar valores que estean por baixo dos custes de produción, traballando para evitar que haxa excedentes que ocasionen o afundimento dos prezos e promovendo na UE iniciativas para que se regule a nivel europeo a produción de leite e o mercado.. Sen embargo, á vista da execución orzamentaria destas axudas, comprobamos que nin sequera a parches paliativos chegan, pois as perdas sufridas polas nosas granxas son moi superiores ás axudas recibidas”.
Para o sindicato, o peor de todo é que “o acordo do sector lácteo asinado no Ministerio de Agricultura non está a funcionar, tal e como preveu o Sindicato Labrego Galego, pois o meirande dos contratos que se asinan, estano a facer no abano dos prezos ruinosos actuais. Polo tanto, as nosas granxas seguirán aturando un nivel paupérrimo de prezos”.
Dende o Sindicato Labrego Galego instan ao Ministerio de Agricultura a convocar de novo a todos os axentes do sector para retomar as negociacións, “de cara a buscar fórmulas que nos permitan chegar a un acordo que contemple prezos dignos e remuneradores para os produtores e as produtoras. Xuntanzas como a que se convocará a semana que vén, só cos asinantes do acordo lácteo e sen dúas das principais organizacións agrarias do Estado, son un brinde ao sol que só servirá para perpetuar a situación crítica das nosas granxas”.
