Un amigo que disfruta de oitenta e tres anos recén cumpridos e goza dunha presencia que desperta a envexa de moitos do noso tempo, queixábaseme hai uns días das cousas que nos aqueixan aos maiores polo funcionamento dun organismo que bastante ben o está facendo. E agudizaba a expresión da súa inquedanza sinalando que o médico de cabeceira, amigo, dictaminaba – “sen examinarme”, dicía – sobre as que nin siquiera son averías, recordándolle que a idade era a causante dese imperfecto funcionamento.
Por outra banda, veño observando que amigos cos que falo se queixan de trancazos, antes chamabámoslles gripe, que se supón producidos por temperaturas ás que non estamos afeitos e algunha que outra choiva, recalcando todos que están vacinados contra estas cousas sen que noten o efecto benéfico da necesaria prevención.
E aínda que xa o teño sufrido outros anos e este ano máis, cada dúas semanas, e na ultima dúas, síntome atacado por dolores, carraspeiras e outros síntomas desagradables que de inmediato ataco con fármacos que resultan taumatúrxicos para saír do atraco de xeito inmediato, pero nada me garante que a tranquilidade de narís, cabeza e ollos resista un cento de horas.
Penso que se non estivera vacinado contra o Covid, a gripe, e participado nun experimento especial de protección, sería moito peor ca o que agora me acontece, porque non se conforma o que non quere. Pero non se me ocorre comentarlle nada á miña Médica de familia, que ademais é amiga, non vaia ser que veña recordarme – con toda a razón do mundo – que estas cousas, hai cincuenta anos, non me pasaban.
